Naar huis

Onderin heel diep daarbinnen
Woelt en kroelt de liefde sterk
Ongegeneerd wil het naar buiten
Schreeuwt en kronkelt in mijn buik

Gevoed door geil verlangen
Leid ik tastend lijf na lijf naar binnen
Maar het vlees van onbekenden biedt geen vervulling
Zonder de goedkeuring van jouw blik

Jouw vingers laten mijn lichaam beven
De passie krijgt de vrije loop
Alle weerstand is verdwenen
Ik geef me over aan het genot

De ratio houdt eindelijk zijn mond
Het krampachtige lijf dat wil bedwingen
Glijdt in een kosmische zaligheid
Eindelijk kom ik thuis al liggend in jouw armen

– iebie, 22 Oct 2006 –
© PoetryPleasures.com