Universum

Lopend, rennend, vluchtend hoor je
Bij elke schijnbeweging die je maakt
De sterrenstelsels van baan veranderen

Het kraakt en druist door alle vezels
Ruimte-tijd verbuigt zich gewillig tot je lot
Behalve als je opkijkt

Dan glimlacht de lieflijke maan
Alsof er niets aan de hand is
En ze al jaren hetzelfde rondje draait

Je neigt verward tot waanzin gedreven
En voelt tegelijk de waanzinnigheid
Van het leven

Je beseft zo jagend en achtervolgd
Dat jij niet over de aarde gaat
Maar de aarde onder jou rolt

Tijd is slechts een illusie van het brein
In flarden voel je de magische aanwezigheid
Van al wat gaat zijn