Pudding

In april 2017 kreeg ik de diagnose Baarmoederhalskanker. Op 5 mei 2017 werd de Nationale bevrijdingsdag ook mijn eigen bevrijdingsdag: ik kreeg een Radicale Hysterectomie. Via onder andere facebook hield ik mijn netwerk op de hoogte van het herstel. Enkele van deze zeer persoonlijke updates acht ik waardig om op deze site toe te voegen. 

15 jul 2017

‘Het gaat hartstikke goed, je herstelt ontzettend snel! Het is pas tien weken.’
Ik kan het niet vaak genoeg horen. Het liefst van professionals, zoals mijn nieuwe fysiotherapeut. Ik heb namelijk geen idee of het goed gaat of niet. Mijn gemoed vliegt nog steeds alle kanten op. Het is dus fijn als iemand anders – die van wanten weet – het mij kan vertellen, dan hou ik dat aan. Ze is gespecialiseerd in oncologie en lymfoedeem, en ze doet aan kickboxen. Ik mag haar meteen.
‘Wat is je doel?’ Vanaf september weer kunnen werken en volgend jaar 1/8e triathlon.
‘Oh, dat moet wel lukken.’ Ik hou van haar.
Ze bekijkt en bevoelt mijn onderbuik. ‘Ziet er goed uit hoor! Het herstelt mooi.’
Ze leert me hoe ik mijn ‘puddinkje’ van vocht bij mijn schaambeen met lichte beweging van de bovenste huidlaag kan stimuleren te verdwijnen. En hoe ik mijn litteken kan masseren zodat hij soepel wordt en niet verkleefd – ‘Niet uit elkaar trekken, maar in zijn geheel ronddraaien’ -. Ze doet het meteen voor. Een vreemde sensatie.
Voor buikspieroefeningen is het nog te vroeg, maar ik mag ze wel bewust meer gaan gebruiken bij gewone handelingen zoals opstaan. Het ontzien van de buik is ongemerkt een gewoonte geworden.
Thuis pas ik het nieuw geleerde meteen enthousiast toe. Ik kan weer een bijdrage leveren aan mijn eigen herstel. Hoera!
Bovenop de voorbereidingen van de vakantie waarschijnlijk iets te veel van het goede: ’s Avonds doet het litteken zeer bij iedere beweging, mijn puddinkje is ook enthousiast geworden, de liezen zijn gevoelig en mijn bovenbenen zijn dof. Ehm, goed…
‘Denk er aan hé? Het is pas tien weken!’
Oh ja.
Stapje voor stapje…