Mediteer je nu veel?

In april 2017 kreeg ik de diagnose Baarmoederhalskanker. Op 5 mei 2017 werd de Nationale bevrijdingsdag ook mijn eigen bevrijdingsdag: ik kreeg een Radicale Hysterectomie. Via onder andere facebook hield ik mijn netwerk op de hoogte van het herstel. Enkele van deze zeer persoonlijke updates acht ik waardig om op deze site toe te voegen. 

27 jul 2017

Nee. Als ik mediteer gaat het mis. Net als altijd focus ik me op mijn ademhaling, diep in en uit, de kracht voelen. En dan net als altijd word ik rustiger in mijn lijf en in mijn hoofd. En juist als die ontspanning volledig intreedt gebeurt het: de flashbacks.
Naar de allereerste afspraak bij de gynaecoloog met het beeld van de baarmoedermond, waarvan ik nog niet wist waar ik eigenlijk naar keek. Oog in oog met de tumor, zonder het te weten. Soms naar een eerder moment waarop ik het had kunnen weten: een vrijpartij met bloed, wakker worden van een grote hoeveelheid dunne afscheiding, dat vaak aanwezige weeige onbestemde pijntje in mijn onderbuik. Maar meestal naar operatietafel, vlak voor de narcose. Het zetten van de infusen, het epiduraal, de OK binnen komen. Of het vage ontwaken na de operatie. De stem die me zegt dat ik moet zuchten, de realisatie dat er een pijp uit mijn keel wordt getrokken waarvan ik niet voelde dat hij er zat. De klok in grote rode cijfers: 16:40.
Ik kan het niet. Ik kan niet doorademen en er bij blijven. Ik kan het niet laten zijn zonder oordelen. Ik kan niet blijven ontspannen, omhelzen of liefhebben. Ik kan alleen stoppen met bewust ademen, mijn ogen openen, mijn tranen bedwingen en mezelf zacht toespreken dat het voorbij is. Op een dag ga ik het doen. Dan ga ik er in, er doorheen. Maar nu nog niet.